Άρθρο υπό τον τίτλο: "Μακεδονικό: η επανάσταση της κοινής λογικής" του Θωμά Στεφ. Σάρα από την ιστοσελίδα "Πατρίδες" της ομογενειακής εφημερίδας "Πατρίδες" του Καναδά.
. . . Κάποια στιγμή κατά την διάρκεια των ερωτήσεων βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τον ομιλητή πως είναι δυνατόν να μιλά για “συνεργασία και κατανόηση”, ενώ την ίδια ώρα οι ειδήσεις ανέφεραν ότι αεροσκάφη της πολεμικής αεροπορίας της Τουρκίας παραβίαζαν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, καθώς επίσης ότι μόλις πρόσφατα οι δύο χώρες μέλη της συμμαχίας, ήλθαν τόσο κοντά στο πόλεμο εξ αιτίας ορισμένων ελληνικών βραχονησίδων που διεκδικούσε η “σύμμαχος της Ελλάδας, Τουρκία.”
“Έχεις δίκιο,” συμφώνησε με τα λόγια μου ο Αμερικανός αξιωματούχος της κυβέρνησης Κλίντον, “εδώ έχουμε πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που πιστεύω ότι τελικά είμαστε στο σημείο επίλυσης του, καθώς η Ελληνική πλευρά αποδέχεται ορισμένους συμβιβασμούς ικανοποίησης αιτημάτων της Τουρκίας, παραιτούμενη για τον σκοπό αυτόν δικαιωμάτων της προς όφελος της εδραίωσης της ειρήνης και καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών. Αυτή είναι μια υποχρέωση που ανέλαβε η ελληνική πλευρά και πιστεύω ότι σύντομα το θέμα αυτό θα έχει τακτοποιηθεί.”
Κατά σύμπτωση μερικές εβδομάδες αργότερα επισκέφθηκε το Τορόντο ο Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Σιμίτη, Γιώργος Παπανδρέου. Με την ευκαιρία εκείνης της επίσκεψης, οργανώθηκε συνέντευξη τύπου του Υπουργού προς τους φορείς των ομογενειακών μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε κεντρικό ξενοδοχείο του Τορόντο. Όταν κάποτε και με αρκετή καθυστέρηση εμφανίστηκε ο Υπουργός αναφέρθηκε πάνω στο πρόγραμμα της κυβέρνησης και υπεραμύνθηκε της πολιτικής του να ονομάσει τους μουσουλμάνους της Θράκης ως Τούρκους. Ζήτησε δε την κατανόηση των αποδήμων ομογενών οι οποίοι έχουν τις δικές τους εμπειρίες πάνω στο πολύ-πολιτισμό. Αναφερόμενος πάνω στο Μακεδονικό και ιδιαίτερα στην νεοσύστατη δημοκρατία της ΦΥΡΟΜ, ο επί κεφαλής της ελληνικής διπλωματίας δήλωσε ότι “μας συμφέρει σαν έθνος να γειτονεύουμε με μια αδύνατη δημοκρατία την οποία είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε να επιζήσει, παρά να τη σπρώξουμε με την άρνησή της αποδοχής μας στα σλαβόφωνα κράτη της περιοχής, όπως η Βουλγαρία και η Σερβία”.
Όταν κάποια στιγμή μου δόθηκε ο λόγος ανάφερα στον Υπουργό τους ισχυρισμούς των Αμερικανών υπευθύνων και τον ρώτησα εάν πραγματικά συμφωνεί μαζί τους. “Για του λόγου του αληθές”, τόνισα, “επικαλούμαι και την μαρτυρία του Πρέσβη σας στο Τορόντο ο οποίος ήταν παρόν και άκουσε αυτά που ειπώθηκαν”, και του έδειξα τον παρακαθήμενό του Γιάννη Θωμόγλου, Πρέσβη της Ελλάδας στην Οτάβα. Ο υπουργός αφού μου άκουσε, απάντησε: “Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας.” Έμεινα με το στόμα ανοικτό από την απάντηση του Υπουργού. Ήταν η πρώτη φορά στα σαράντα χρόνια της δημοσιογραφικής μου εμπειρίας που δεχόμουν την επιβεβαίωση των πληροφοριών μου από το πλέον υπεύθυνο στόμα, τον υπουργό εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τους διεθνώς αναγνωρισμένους κανόνες ρώτησα τον Υπουργό εάν είχε ενημερωθεί και συμφωνούσε μαζί του ο Ελληνικός λαός στον οποίο ανήκε η υπό διαπραγμάτευση γη. Δυστυχώς ο τελευταίος δεν πρόλαβε να απαντήσει καθώς έγινε παρεμβολή από τον γραμματέα τύπου του υπουργού και μου ζητήθηκε να αρκεσθώ μόνο σε μία ερώτηση, “προκειμένου να δοθεί η ευκαιρία ερωτήσεων και στους υπόλοιπους εκδότες των παροικιακών εντύπων”. Κάτω από αυτές τις συνθήκες υποχρεώθηκα από σεβασμό στο αξίωμα του επισκέπτη να σιωπήσω, χωρίς ωστόσο να μου ξαναδοθεί ο λόγος, ακόμα και όταν η συζήτηση τους στράφηκε στα περί “ανέμων και υδάτων”.
Όταν στο τέλος εκείνης της συνέντευξης σηκωθήκαμε για να φύγουμε, με πλησίασε ο υπουργός και δίνοντας μου το χέρι του για την αποχαιρετιστήρια χειραψία μου ρώτησε εάν και κατά πόσον ικανοποιήθηκα με την απάντησή του. “Αλλά όμως ο ίδιος γνώριζα την απάντησή σου εδώ και χρόνια”, του δήλωσα, “απλώς σήμερα επιβεβαίωσες και εσύ με αυτά που είπες εκείνα που γράφω”, και πρόσθεσα, “υπήρξα οπαδός συνεργάτης του παππού σου και πραγματικά αισθάνομαι θλίψη για τις πολιτικές πρακτικές των απογόνων του σπουδαίου εκείνου άνδρα της ελληνικής δημοκρατίας. Σου υπόσχομαι κ. Υπουργέ να αγωνισθώ ενάντια σε αυτά σου τα σχέδια και την πολιτική με όλες τις δυνάμεις τόσο τις δικές μου όσο και της επιθεώρησης, ώστε να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός για τις πραγματικές σας προθέσεις . . .
Πηγή: www.patrides.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου