Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Μια (μη) φανταστική ιστορία

Κάτι ακούστηκε, έτσι αχνά, λιγότερο και από θρόισμα, ότι στο μαγαζί και το σπίτι του κυρ’ Κώστα τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς. Η γυναίκα του η Δάφνη; Τα παιδιά του; Οι δουλειές του; Μπορεί και όλα αυτά μαζί, ίσως και άλλα. Ποιος ξέρει.
Με τον καιρό οι φήμες φούντωναν. Ακούγονταν παντού. Στα καφενεία, στα μανάβικα, στο ΠρoΠoτζίδικο, στο κουρείο και στο κομμωτήριο, στη λαϊκή. Στις δουλειές το αγαπημένο θέμα κατά την ώρα του διαλλείματος, και όχι μόνο, ήταν αυτό. Παντού όπου και να πήγαινες το ίδιο. Το περίεργο ήταν ότι τον ίδιο τον κυρ’ Κώστα αλλά και περισσότερο τους άλλους από την οικογένειά του δεν τους έβλεπες να είναι ιδιαίτερα στεναχωρημένοι και αγχωμένοι.
Ξαφνικά, ένα μεσημέρι, οι γείτονες είδαν τον κυρ’ Κώστα να φτάνει με μια μαύρη απαστράπτουσα Μερσεντέ. Την πάρκαρε μπροστά στο σπίτι, βγήκε έξω και την κοίταξε με μια ματιά γεμάτος ικανοποίηση. Με τις άκρες των ματιών του έβλεπε τους γείτονες που έκπληκτοι τον παρατηρούσαν, μέσα από τα σπίτια τους.
Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία. Μερικοί δεν το πίστευαν και ήρθαν να δουν με τα μάτια τους το νέο απόκτημα του κυρ’ Κώστα. Οι φήμες τόσων μηνών μετατράπηκαν σε έκπληξη και μετά σε θαυμασμό ίσως και λίγη ζίλια.
Από τότε ο κυρ’ Κώστας, πηγαινοερχόταν κάθε μέρα με το Μερσεντέ στη δουλειά του. Για 2-3 βδομάδες έλειψε όλη η οικογένεια. Πήγαν λέει διακοπές με το Μερσεντέ. Το καταλάβαμε όλοι - γύρισαν κατάμαυροι.
Ο κυρ’ Κώστας συνέχισε να πάει στη δουλειά του με το αμάξι, η γειτονιά βρήκε τον παλιό ρυθμό της, μόνο κάποιοι αναρωτιόταν πως και αυτοί δεν μπορούσαν να αγοράσουν Μερσεντέ.
Μετά όμως η μερσεντέ ήταν μόνιμα παρκαρισμένη έξω από το σπίτι. Ο κυρ’ Κώστας πήγαινε στη δουλειά του με τα πόδια. Διαδόθηκε ότι το κάνει για γυμναστική. Κάποιος είπε το έκανε γιατί το Μερσεντέ ήταν πολυέξοδο αυτοκίνητο, έκαιγε πολύ βενζίνη πέρα από τα σέρβις που ήταν πανάκριβα. Τι χαζομάρα Θεέ μου, το περπάτημα κάνει καλό στην καρδιά, όλοι το ξέρουμε αυτό.
Όμως μια μέρα έγινε η μεγάλη ανατροπή. Ξένοι ήρθαν στη γειτονιά , παρατηρούσαν, κάτι έλεγαν μεταξύ τους, μετρούσαν το σπίτι και το οικόπεδο του κυρ’ Κώστα. Ο ίδιος και η οικογένειά του είχαν εξαφανιστεί. Μαθεύτηκε ότι η Μερσεντέ είχε ήδη κατασχεθεί από την τράπεζα. Την είχε αγοράσει με δάνειο. Οι διακοπές και αυτές με διακοποδάνειο. Το σπίτι τους το πήραν οι τραπεζίτες. Σε όλη τους τη ζωή έπερναν δάνεια για να φαίνεται στους γείτονες ότι περνάνε καλά. Ήταν και μια τράπεζα, κάτι σαν Goldman τάδε την λέγαν. Αυτή τους τους "βοήθησε" να πάρουν τη Μερσεντέ. Θέλαν να δείξουν ότι ζούσαν μια ζωή ιδανική αλλά στην πραγματικότητα ζούσαν μια ζωή «δανεική».

Η παραπάνω ιστορία είναι μια εντελώς φανταστική ιστορία. Δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα, την Goldman Sachs και τις αθλιότητες Σημίτη.

Περισσότερα στο kostasxan.blogspot.com , στο www.energia.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου